zuch dziewczynka

W poezji Katarzyny Ewy Zdanowicz powtarzają się obrazy dzieci wędrujących przez ciemny las, świata o ostrych konturach, o które łatwo się pokaleczyć, utraty krwi, tonięcia – pogrążania się w kipieli, balansowania nad przepaścią. Poetka czerpie inspiracje z zasobów klasycznych baśni, wspomnień i mitów dzieciństwa, tajemnych i czarodziejskich zabaw dziewczynek, które przez kontakt z ziemią i zakazanymi smakami pragną zgłębić istotę rzeczy. Przy czym wejście w dorosłość okazuje się klęską, bowiem to, co „cudowne i pożyteczne” ulega redukcji i degradacji, zastąpione zostaje przez ból doznań codziennych. Te wiersze nie są jednak poetyckimi repetytoriami z zaznanych niepowodzeń i upokorzeń, ani standardowymi kobiecymi skargami. Otóż doznane rany to paradoksalnie kapitał wyobraźni.

Język poetycki Katarzyny Ewy Zdanowicz zaskakuje oryginalnymi metaforami, niedomówieniami, sugestywną wieloznacznością, działaniem gorzkiej ironii, dialogową wielogłosowością, a z drugiej strony poetka dąży do bezpośredniego wyrazu, niepozbawionego drastyczności i gwałtownej ekspresji. W prezentowanym czytelnikom zbiorze artystka słowa twórczo kontynuuje swoje wcześniejsze poszukiwania. W jej wierszach psychoanalityczne symbole oraz studia bólu odnawiają się w kolejnych obszarach refleksji, w nowych sposobach wysłowienia.

Wojciech Ligęza

Autor: Katarzyna Zdanowicz-Cyganiak

Wydawca: Fundacja Sąsiedzi

Rok wydania: 2024

ISBN: 978-83-66912-35-9

Ilość stron: 42

Oprawa: MK